Ömrüme yazılan bu keder, bu qeş
Heç imkan vermir ürekden gülem
Men qışda açmış, don vurmuş gülem
YAz geler yetişer, men sevinmerem....

Üreyim sıxılır hey qan ağlayır
Meni bu el alem yaman qınayır
Getmek isteyirem lap uzaqlara
İçimde susmayan tufan çağlayır...

Mene, mene olan sevgi yetersiz
Sanki bir yetimem kimsiz, kimsesiz
Bir gün gedeceyem sessiz semirsiz
Belke yoxluğumdan siz sevinesiz

Bezen küsürem özüm-özümden
Qelbimi qıran acı bir sözden
Dünyaya gelmedim ezilmek üçün
Yarandım, sevib sevilmek üçün...
Sevdiyime sevinc bexş etmek üçün....