Zaman çox yarama bil sığal çekib,

Amma derinlikde ne çox qem-keder.

Ne çox iztirab var, neler bilmirem

Belke ürek yatır bir ümman qeder.

***

Daha fikirlerim darma-dağındır,

Yolumun evveli başı görünmür.

Bextim daş içinde sükut bağlayıb

Ayılan zamanı yaşı görünmür.

***

Özümü danlayıb günahkar deye,

Ele hey kirpikle od qaldırmışam.

Gözümü yollardan yığmışam daha

Özüm men özüme dayaq olmuşam.

***

Ruhum bedenimde her çırpındıqca

Titrek baxışından sevgi ummuşam

İnsaf yaxşı şeydi, iller boyunca

Taleyin yükünü tek daşımışam.

***

Elim yollarına uzalı qalıb

Bele çox çekecek uzun iller de.

Mene dinclik vermir ,rahatlıq vermir

İttiham eyleyir xatireler de.

***

Qemim qemim üste yığılıb indi

Mense, bir ümidi dayaq bilmişem.

Ömrün o başından der ocağına

İri addımlarla qonaq gelmişem.

***

İller bir dayağı qenimet bilib,

Ne sebrim vardısa, aldı apardı.

Ümid çırağımı söndürüb qefil,

Qeder yaman yerde pis axşamlad