Bezen gozlerinde, sevinc parlayar...
Bezende uzunde kederin izi...
Guluşu dunyaya şefeqler yayar,
Goz yaşi parcalar ureyimizi...

Bu nece quvvedir, cixarmaz sesin,
Adi baxişindan, min urek yanar.
Gunduz tesadufen gorduyun kesin,
Xeyali geceler evde dolanar...

Qoymazki yuxuya gedesen bir az.
Ruhun ucar onu, gorduyun yere,
Gece bitenecen geri qayitmaz,
Seherde yadina duşer min kere...

Deyirik kişiyik, qururumuz var.
Ust-uste duşur bu fikirlerimiz,
Bes onda bu qurur, ne işe yarar?
Niye bu quvveye baş eyirik biz???

Bu quvve qadindir, anlayir her kes.
Qadinlar anadi, bacidi, yardi...
Adida, ozude bize muqeddes,
Onlarsiz bu heyat, nece olardi?

Men senin elinden opurem bu gun.
Ey meni dunyaya getiren qadin,
İlk senin adini soylediyimcun,
Dilimnen bir omur duşmeyir adin...

Gerek biz kişiler,hec oyunmeyek,
Anasiz sevinmez ureklerimiz,
O bizi heyata getirib, demek,
Qadin hesabina yaşayiriq biz ...