Unuddum dünyanın qış-baharını,
Unuddum teqvimin günün, ayını
Unuddum özümü bütün dünyanı
Unuddum seni de, inanırsanmı?

Ezabdan, nifretden qovulmuş kimi,
Göyde ulduzlara qoşulmuş kimi,
Yeniden heyata doğulmuş kimi
Unuddum men seni, inanırsanmı?


Yoxdur ne lalezar, ne de tikanlıq,
Yoxdur ne mehebbet, ne de ayrılıq!
Yoxdu ne hemdemim, ne de tenhalıq
Unuddum men seni inanırsanmı?

Sen bir xatireydin, seni unuddum
Kitab arasında gül tek quruddum.
Gözlerimi yumub ebedi susdum
Unuddum men seni inanırsanmı?
Men inanmıram, bes sen inanırsanmı?!